Zaburzenia emocjonalne u dzieci – na co zwracać uwagę?

Dzieci przeżywają emocje równie intensywnie jak dorośli, ale nie zawsze potrafią je nazwać i wyrazić w zdrowy sposób.

Czasami trudności emocjonalne mogą przerodzić się w poważniejsze zaburzenia, które wpływają na codzienne funkcjonowanie dziecka.

Jakie sygnały powinny zwrócić uwagę rodziców i opiekunów?

Czym są zaburzenia emocjonalne u dzieci?

Zaburzenia emocjonalne to długotrwałe trudności w regulowaniu uczuć, które wpływają na zachowanie dziecka, jego relacje i samopoczucie.

Nie są to zwykłe wahania nastroju – jeśli trudne emocje utrzymują się przez dłuższy czas i zaburzają codzienne życie, warto przyjrzeć się im bliżej.

Jakie objawy mogą wskazywać na zaburzenia emocjonalne?

Warto zwrócić uwagę na poniższe sygnały:

  • Nadmierny lęk i wycofanie

  • Dziecko boi się rzeczy, które wcześniej nie budziły strachu.

  • Unika kontaktów społecznych, wycofuje się z zabaw i spotkań.

  • Ma trudności z zasypianiem, miewa koszmary.

  • Często mówi, że „się boi”, nawet jeśli nie potrafi powiedzieć, czego.

Możliwe zaburzenia: lęk separacyjny, fobie, zaburzenie lękowe uogólnione

  • Częste napady złości i agresji

  • Dziecko reaguje wybuchami gniewu na drobne sytuacje.

  • Bije, gryzie, krzyczy, niszczy przedmioty.

  • Nie potrafi uspokoić się po zdenerwowaniu.

Możliwe zaburzenia: zaburzenia opozycyjno-buntownicze, ADHD, trudności w regulacji emocji

  • Smutek, przygnębienie, apatia

  • Dziecko często wydaje się smutne lub nieobecne.

  • Nie cieszą go rzeczy, które wcześniej sprawiały radość.

  • Ma niską samoocenę i mówi, że „jest beznadziejne”.

Możliwe zaburzenia: depresja dziecięca, zaburzenia nastroju

  • Problemy ze snem i apetytem

  • Dziecko przesypia całe dnie lub nie może zasnąć.

  • Ma nagły spadek lub wzrost apetytu.

  • Często skarży się na bóle brzucha, głowy (bez wyraźnej przyczyny medycznej).

Możliwe zaburzenia: depresja, zaburzenia lękowe, stres chroniczny

  • Samookaleczanie i myśli samobójcze

  • Dziecko bardzo często drapie się, uderza, tnie skórę lub robi sobie krzywdę w inny sposób.

  • Mówi o śmierci, ma myśli samobójcze.

  • Wysyła sygnały, że „chciałoby zniknąć” lub „nikomu na nim nie zależy”.

To poważny sygnał! W takiej sytuacji natychmiast warto skonsultować się ze specjalistą!

Jak pomóc dziecku z trudnościami emocjonalnymi?

Obserwuj i reaguj – nie ignoruj sygnałów, nawet jeśli wydają się „przesadzone”.
Rozmawiaj i słuchaj – pozwól dziecku wyrażać emocje bez oceniania.
Zapewnij poczucie bezpieczeństwa – pokaż, że zawsze może na Ciebie liczyć.
Wspieraj zdrowe sposoby radzenia sobie z emocjami – rysowanie, sport, techniki relaksacyjne.
Nie bój się skorzystać z pomocy psychologa – im wcześniej, tym lepiej!

Previous
Previous

Budowanie bezpiecznej więzi z dzieckiem

Next
Next

Jak rozmawiać z nastolatkiem, który nie chce się otworzyć?